Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, η σπουδαία ηθοποιός Άννα Συνοδινού, έχοντας διαγράψει μία σημαντική πορεία στο θέατρο, που ξεπέρασε τα σύνορα. Κόσμησε τις θεατρικές σκηνές, αλλά και το Κοινοβούλιο, όπου εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1974, με τη ΝΔ, ενώ διετέλεσε για ένα διάστημα υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών.
Η κηδεία της θα γίνει δημοσία δαπάνη τη Δευτέρα 11 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι στο νεκροταφείο του Βύρωνα.
Ηθοποιός με σπάνιο μέταλλο φωνής, προσωπικότητα χαρισματική, γυναίκα με ισχυρή θέληση και πείσμα, η 'Αννα Συνοδινού τίμησε την τέχνη της όσο λίγοι. Η σπουδαία τραγωδός, υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι σε μια καλλιτεχνική πορεία, που μετρά μόνο επιτυχίες και τιμητικές διακρίσεις.
Κυρίαρχη μιας τερατώδους τεχνικής, έπλαθε τους ρόλους της με αφοπλιστική ευχέρεια.
Πίστευε στην αξία του ποιητικού θεάτρου και το υπηρέτησε με άξονα την ανάδειξη του λόγου.
Διέπρεψε τόσο στο κλασικό όσο και στο σύγχρονο δραματολόγιο, ερμηνεύοντας ηρωίδες σε τραγωδίες, κωμωδίες και απειράριθμους χαρακτήρες σε δράματα και κωμωδίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.
Η ερμηνεία της στην «Αντιγόνη» με σκηνοθέτη τον Αλέξη Μινωτή (Επίδαυρος, 1956) την καθιέρωσε ως άξια ερμηνεύτρια τραγικών ηρωίδων. Η «Άλκηστις» με σκηνοθέτη τον Τάκη Μουζενίδη (1963) και η «Ελένη» (1966) με σκηνοθέτη τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, μαζί με τις εξαίσιες «Ιφιγένειές εν Αυλίδι» σε σκηνοθεσία Κώστα Μιχαηλίδη (1957 και 1958, 1961) υπήρξαν μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες και την τοποθέτησαν στις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου.
Αλλά και η «Λυσιστράτη» της, η «Κλυταιμνήστρα», η «Τρισεύγενη», η «Γέρμα», η «Δεσποινίς Τζούλια», η «Δυσδαιμόνα» ανέδειξαν το εύρος του ταλέντου της.
Από παράσταση στην Επίδαυρο (1961)
Γεννημένη στο Λουτράκι στις 21 Νοεμβρίου του 1927, με καταγωγή από την Αμοργό, η Άννα Συνοδινού ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και είχε δασκάλους τους Ροντήρη, Τερζάκη, Μελά, Καρθαίο, Μυράτ, Χορν, Κοτοπούλη κ.α.
Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στην τρίπρακτη κωμωδία «Τα παιδιά του Εδουάρδου», θίασος Κοτοπούλη με την Κυβέλη, τον Ιούνιο του 1950.
Το καλοκαίρι του 1955 πρωτοεμφανίζεται στην Επίδαυρο, ενσαρκώνοντας την Πολυξένη στην «Εκάβη», δίπλα στους Κατίνα Παξινού, Θ.Κωτσόπουλο και Αλέξη Μινωτή. Αποχωρώντας από το Εθνικό (1956-1964) όπου πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα του αρχαίου και νεώτερου ρεπερτορίου, ιδρύει την «Ελληνική Σκηνή» (1965).
Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου (πρώην Βασιλικού Κήπου), καθώς και του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης.
Συνεργάστηκε με την «αφρόκρεμα» του θεάτρου (Ροντήρη, Κοτοπούλη, Κυβέλη, Παξινού, Μινωτή, Μυράτ, Μουζενίδη, Καλλέργη, Σολομό, Κωτσόπουλο κ.α.), ενώ είχε εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διάφορα Φεστιβάλ στο εξωτερικό με παραστάσεις αρχαίου δράματος.
Την περίοδο της δικτατορίας, 1967-1972, διακόπτει, διαμαρτυρόμενη, τις θεατρικές της δραστηριότητες και μετέχει στην Αντίσταση. Κατασχέθηκαν το θέατρό της στον Λυκαβηττό και το διαβατήριό της, ματαιώνοντας έτσι περιοδεία στο εξωτερικό. Κατά το διάστημα αυτό εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εισαγωγική-εξαγωγική εταιρεία του συζύγου της, Γιώργου Μαρινάκη.
Μετά από πεντάχρονη απουσία (1967-1972) επιστρέφει στο χώρο του θεάτρου με το ίδιο έργο με το οποίο εγκατέλειψε τη σκηνή: την «Ηλέκτρα» με τον Αλέκο Αλεξανδράκη στο ρόλο του Ορέστη. Από το 1971 έως το 1986 συνεργάζεται κυρίως με το Εθνικό Θέατρο, ωστόσο από το 1974 τα πολιτικά της καθήκοντα την υποχρέωσαν να απέχει κατά διαστήματα από τη σκηνή.
Αφιέρωμα στο Μονόγραμμα της ΕΡΤ
Το 1974 εξελέγη βουλευτής Α' Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία.
Διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1981) και δημοτική σύμβουλος Αθηναίων το 1987-1989 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ.
Από την κοινοβουλευτική έπαλξη διέπρεψε σε προτάσεις και έργα νομοθετικού περιεχομένου για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας, των παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Στον καλλιτεχνικό τομέα εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση, πρότεινε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ, την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, την καλύτερη λειτουργία των μουσικών ιδρυμάτων κ.ά.
Τον Μάρτιο του 1990 παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε μία από τις ψηφοφορίες, η βουλευτής των Οικολόγων Εναλλακτικών Μαρίνα Δίζη, όταν κλήθηκε να ψηφίσει, άνοιξε ένα πανό, το οποίο έγραφε «Φτάνει το θέατρο για το +1, τον Πρόεδρο και το νέφος».
Η ενέργεια αυτή εξόργισε την Άννα Συνοδινού, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας υπέβαλε την παραίτησή της, τόσο από το βουλευτικό της αξίωμα, όσο και από το κόμμα της. Έκτοτε, δεν ξανασχολήθηκε με την πολιτική.
Το επίμαχο επεισόδιο
Τον ίδιο χρόνο επανήλθε στη θεατρική δραστηριότητα, ερμηνεύοντας, εκτός από αρχαίο δραματολόγιο, ρόλους του νεώτερου ελληνικού θεάτρου με το Εθνικό Θέατρο («Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας» του Ξενόπουλου, «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά).
Στην ερώτηση «αν της λείπει η πολιτική», σε συνέντευξη που παραχώρησε το 2007 στην εφημερίδα « Καθημερινή », είχε απαντήσει: «Σκέφτομαι και λειτουργώ πολιτικά. Κάθε τι που κάνω είναι πολιτική πράξη. Και οι παραστάσεις που δίνω για την πολιτιστική επιμόρφωση των εφήβων , πολιτική πράξη δεν είναι; Τα παιδιά είναι το ωραιότερο κοινό του κόσμου. Οι μεγάλοι λειτουργούν κατόπιν κριτικής, ενώ τα παιδιά βάσει ενστίκτου».
Ενώ για το ποιοι είναι οι ήρωες σήμερα, είχε δηλώσει :«Καμία εποχή δεν έμεινε γυμνή από ήρωες. Είμαστε σε μία μεταβατική περίοδο. Νέοι ήρωες θα δημιουργηθούν αναγκαστικά. Ξέρετε τι έχει σημασία σήμερα; Να βλέπουν οι νέοι πόσο σημαντικό είναι οι άνθρωποι να κρατάνε το λόγο της τιμής τους. Για να υπάρχουν προοπτικές».
Η Άννα Συνοδινού τιμήθηκε δύο φορές με το θεατρικό έπαθλο Κοτοπούλη, με το Σταυρό Ευποιίας Ελλάδος, με το παράσημο του Ιππότη του Ντάνεμπρο της Δανίας, του Ιππότη της Ιταλικής Λεγεώνας, με το μετάλλιο της Πόλεως των Αθηναίων, με το Έπαθλο Πιραντέλλο καθώς και με το παράσημο του Κέδρου του Λιβάνου.
Δίδαξε στις Σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη και στην Καλλιτεχνική Εταιρεία Αθηνών. Έλαβε μέρος σε ξένες και ελληνικές ταινίες («Δολάρια και όνειρα», «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», «Ο άνθρωπος του τρένου», «Ο Λέων της Σπάρτης») και σειρές («Οι φρουροί της Αχαϊας»), καθώς και σε θεατρικές παραγωγές τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Αρθρογράφησε σε εφημερίδες και στο περιοδικό Πολιτικά θέματα.
Από το 2004 δίδαξε αρχαίο δράμα στο Ωδείο Αθηνών. Το 1998 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό χρονικό της «Πρόσωπα καί Προσωπεία», και το 1999 το «Αίνος στους 'Αξιους» . Από τις τελευταίες της εμφανίσεις σε Ηρώδειο και Επίδαυρο ήταν οι «Ευμενίδες» (2004).
Το 1956 παντρεύτηκε με τον παλαίμαχο πρωταθλητή του τριπλούν Γιώργο Μαρινάκη, συνοδοιπόρο της έως το θάνατό του το 2009. Είχε μία κόρη από τον πρώτο γάμο του συζύγου της. Έζησε μία λιτή και ουσιαστική ζωή.
Δικά της παιδιά δεν απέκτησε ποτέ, και στο παρελθόν, είχε δηλώσει: «Τίποτα δεν μου λείπει. Η επίδειξη είναι σημείο αδυναμίας. Εγώ είχα τη δύναμη άνωθεν να είμαι με έναν άντρα που λάτρεψα και με λάτρεψε, είχα την υγεία μου- ένας καρκίνος ευτυχώς πέρασε- είχα την κοινωνία που επίσης με λάτρεψε. Έκανα πολλές θυσίες. Έχασα τρία παιδιά στις αρένες της Επιδαύρου και της σκηνής. Πέρασα πολλά, αλλά ήταν μέσα στα καθήκοντά μου».
Οι άνθρωποι της τέχνης για την Άννα Συνοδινού
Για τη μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου, τη διεθνούς φήμης τραγωδό που υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι, μίλησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ηθοποιοί και σκηνοθέτες που την γνώριζαν και είχαν συνεργαστεί μαζί της.
Γιώργος Κιμούλης: Εκπροσωπούσε την οφειλή που έχουμε όλοι εμείς στη νεότερη γενιά
«Η Άννα Συνοδινού εκπροσωπούσε την οφειλή που έχουμε όλοι εμείς στη νεότερη γενιά. Το πάθος , η αυταπάρνηση και η αφοσίωση που έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται από το λεξιλόγιο της ζωής μας ήταν η σημαία της γενιάς της Άννας. Πολύ φοβάμαι πως χάνεται πλέον σιγά σιγά η γενιά που δεν λάτρευε μόνο ό,τι είναι χρηστικό. Η Άννα Συνοδινού πίστευε με πάθος πως η υποκριτική είναι προϊόν υψηλής πνευματικής νοημοσύνης. Ήταν από τις ελάχιστες ερμηνεύτριες που είχε τα απαραίτητα εργαλεία προσέγγισης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Εγώ προσωπικά της οφείλω πολλά και ως δασκάλας μου και ως φίλης μου».
Λυδία Κονιόρδου: Ήταν ένα σημείο αναφοράς
«Ήταν μια πολύ σπουδαία ηθοποιός, η οποία ανήκει σε αυτή τη μεγάλη κατηγορία των τραγωδών που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο αρχαίο δράμα. Υπάρχουν πολύ λίγοι εν ζωή τέτοιοι ηθοποιοί που μας έχουν δείξει ένα δρόμο, ίσως, από όσο μπορώ να ξέρω, μόνο η Ασπασία Παπαθανασίου πλέον διατηρεί αυτό το προνόμιο. Ήταν ένας γενναιόδωρος άνθρωπος, πολυτάλαντος, πληθωρικός, είχε διαμορφώσει μια δική της εξέλιξη σχολής πάνω στο αρχαίο δράμα. Δεν είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί της, αλλά μιλούσαμε, είχαμε διάφορες συναντήσεις και διαλόγους. Την έχω παρακολουθήσει, έχω δει τη δουλειά της, γιατί ήταν μια πολύ μεγάλη μαστόρισσα του λόγου. Χειριζόταν το λόγο με ένα μοναδικό τρόπο και μόνο να την παρακολουθεί κανείς πώς μιλούσε ήταν ένα μάθημα», δήλωσε η κ. Κονιόρδου.
Και προσέθεσε: «Χρειάζεται τους ανθρώπους αυτούς να μη τους θυμόμαστε μόνο όταν φεύγουν, αλλά με κάποιο τρόπο να μεταλαμπαδεύουν στα νέα παιδιά την ουσία της δουλειάς τους, γιατί δείχνουν έναν δρόμο για το πώς μπορεί κανείς να ασχολείται ουσιαστικά με το αντικείμενό του, είτε αυτό είναι θέατρο είτε τέχνη ή οτιδήποτε. Η αφοσίωση, το πάθος και η άρνηση οποιασδήποτε έκπτωσης σε αυτό που κάνει κανείς είναι κάτι το οποίο δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να πραγματώσει κάτι σημαντικό. Όταν κανείς εύκολα το φτιάχνει, εύκολα αυτό ξεχνιέται, εύκολα εκποιείται. Μόνο όταν κανείς προσφέρει και αφοσιώνεται σε κάτι, αυτό αποτιμάται και μένει, εγγράφεται στην κοινή συνείδηση. Η Άννα Συνοδινού ήταν μια τέτοια περίπτωση, την γνώριζαν ακόμα και άνθρωποι που δεν την είχαν δει ποτέ να παίζει. Ήταν ένα σημείο αναφοράς».
Κώστας Καζάκος: Άφησε βαθύ χνάρι στο πέρασμά της από τη θεατρική ζωή του τόπου
«Λυπήθηκα πολύ πραγματικά που το έμαθα, γιατί βασανίστηκε στο τέλος και δεν της άξιζε. Ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα, μια αληθινή και γνήσια εκπρόσωπος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχα την τύχη πριν από 50 χρόνια ακριβώς, το 1965, όταν δημιούργησε το Θέατρο του Λυκαβηττού, εκ του μη όντος, να δουλέψω μαζί της εκείνο το καλοκαίρι στην "Αντιγόνη" και στις "Εκκλησιάζουσες". Ήταν μια σπουδαία εμπειρία για μένα, που ερχόμουν από μια άλλη σχολή, από τη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κουν και πραγματικά το θυμάμαι με πολλή συγκίνηση και πολλή αγάπη», σημείωσε, και συμπλήρωσε: «Είχαμε σχέσεις, την αγαπούσα την Άννα, ήταν δυνατή προσωπικότητα, με ισχυρή θέληση και καλλιέργεια. Είναι μια μεγάλη απώλεια. Άφησε βαθύ χνάρι στο πέρασμά της από τη θεατρική ζωή του τόπου μας. Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος και καθαρός, ντόμπρος. Είχε πολλές αρετές. Ήταν άνθρωπος που χρειαζόταν να τον μελετάς. Έφυγε πλήρης ημερών, γνώρισε και τη δόξα και την αγάπη του κόσμου και τιμήθηκε από το επάγγελμα».
Μιμή Ντενίση: Δεν υπάρχουν πια τραγωδοί σαν την Άννα
«Λυπήθηκα πάρα πολύ, παρότι ήξερα ότι ήταν πολύ άρρωστη, γιατί είχα πάει και την είχα δει πέρσι στο σπίτι της. Είχα συνεργαστεί δυο χρόνια μαζί της στους "Φρουρούς της Αχαΐας". Τη θεωρώ ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού θεάτρου, ήταν ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος, πολύ παθιασμένος με την Ελλάδα και με τη δουλειά μας και σίγουρα αφήνει ένα μεγάλο κενό, αυτό που αφήνουν οι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες όταν φεύγουν», ανέφερε η κ. Ντενίση και συνέχισε:
«Έχω περάσει υπέροχα με την Άννα, έπαιζε τη γιαγιά μου στους "Φρουρούς της Αχαΐας", μου είχε κάνει εντύπωση η ευγλωττία της και η μνήμη της για την ηλικία της και τότε. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε μια σκηνή οι δυο μας και είχε ένα μικρό μονολογάκι κι εγώ είχα ένα μικρό μονολογάκι. Δεν της φάνηκε ότι ήταν ολοκληρωμένη η σκηνή και άρχισε και μιλούσε, έκανε ένα μονόλογο δικό της, έτσι πρίμα βίστα, καταπληκτικό, και της απάντησα. Της είπα κι εγώ κάτι δικά μου. Και όταν τελείωσε η σκηνή μου είπε "μπράβο παιδί μου, αφού μπόρεσες να με αντιμετωπίσεις σε όλα αυτά που είπα μόνη μου, θα τα πάμε πολύ καλά". Αυτοσχεδίαζε, ήταν τρομερή ηθοποιός. Στην τραγωδία ειδικά δεν νομίζω ότι έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα τέτοια, δεν υπάρχουν πια τραγωδοί σαν την Άννα».
Θανάσης Παπαγεωργίου: Είχαμε πολύ καλή συνεργασία στο Ωδείο Αθηνών
«Εκφράζω τη βαθύτατη λύπη μου, καθώς υπήρξε για ένα διάστημα φίλη μου και συνεργάτιδα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία στη Σχολή, ως διευθυντής της εγώ και ως καθηγήτρια της υποκριτικής εκείνη, που διήρκεσε δυο χρόνια».
Γιώργος Μιχαλακόπουλος: Ήταν μιας ειδικής ανατροφής ηθοποιός
«Ήταν μια πολύ μεγάλη ηθοποιός. Έχει υπηρετήσει το ελληνικό θέατρο και γενικότερα την ελληνική τραγωδία με ιδιαίτερο τρόπο. Ήταν μιας ειδικής ανατροφής ηθοποιός, με την οποία είχα την ευτυχία να συνεργαστώ στην "Αντιγόνη" και στις "Εκκλησιάζουσες" στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Μακάρι να είναι παράδειγμα για όλους τους σύγχρονους ηθοποιούς και οι νεότεροι να μπορούν να μιλούν τα ελληνικά που μιλούσε η Άννα».
Εθνικό θέατρο: Οδύνη για την κορυφαία πρωταγωνίστρια
Την οδύνη τους για την απώλεια της Άννας Συνοδινού εκφράζουν στην ανακοίνωση τους ο πρόεδρος Θανάσης Παπαγεωργίου, το ΔΣ, καθώς και ο καλλιτεχνικός διευθυντής της πρώτης κρατικής σκηνής Στάθης Λιβαθινός. «Η Άννα Συνοδινού αποτελούσε μία από τις πλέον εξέχουσες μορφές του ελληνικού θεάτρου, μια μεγάλη Κυρία και κορυφαία πρωταγωνίστρια του Εθνικού. Στο θέατρο που από σήμερα είναι φτωχότερο, αφήνει κληρονομιά τους εκατοντάδες ρόλους και ερμηνείες της. Το Εθνικό Θέατρο εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της», αναφέρει η ανακοίνωση.
Συλλυπητήρια από Αρχές και κόμματα
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τους οικείους της 'Αννας Συνοδινού και τους εξέφρασε τα βαθειά του συλλυπητήρια για την απώλεια της.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για το θάνατο της μεγάλης τραγωδού Άννας Συνοδινού, υπογραμμίζοντας ότι «η Άννα Συνοδινού τίμησε το ελληνικό θέατρο με κορυφαίες ερμηνείες και συνέπεια ποιώντας ήθος τόσο στην τέχνη της όσο και στην πολιτική». Ο πρωθυπουργός εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της και στους ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου.
Τη βαθύτατη θλίψη του για την απώλεια της Άννας Συνοδινού εξέφρασε ο πρόεδρος της ΝΔ, Γιάννης Πλακιωτάκης. «Της Ελληνίδας που τίμησε τον πολιτισμό, αγωνίστηκε για τη δημοκρατία, υπηρέτησε την παράταξή μας και πρόσφερε πολλά στην ελληνική κοινωνία», ανέφερε ο πρόεδρος της ΝΔ.
Επίσης, ο κ. Πλακιωτάκης σημείωσε ότι η Άννα Συνοδινού ήταν μία Ελληνδία που δίδαξε με το ήθος και το έργο της, που τιμήθηκε από την πολιτεία και τίμησε την πατρίδα μας, με την εξαίρετη προσφορά της. «Οι Έλληνες την ευγνωμονούμε για όσα πρόσφερε και θα τιμούμε για πάντα τη μνήμη της», τόνισε.
«Η απώλεια της Άννας Συνοδινού είναι τεράστια και δυσαναπλήρωτη. Όχι μόνο για τον χώρο του θεάτρου, όπου υπήρξε μία από τις κορυφαίες τραγωδούς του εικοστού αιώνα, αλλά και για αυτόν της πολιτικής την οποία υπηρέτησε για δεκαετίες με ήθος που σπανίζει στις μέρες μας. Η Άννα Συνοδινού θα παραμείνει για πάντα ζωντανή στις μνήμες μας», αναφέρει το ΠΑΣΟΚ σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο της μεγάλης Ελληνίδας ηθοποιού, που έφυγε σήμερα το πρωί.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για τον θάνατο της σπουδαίας ηθοποιού Άννας Συνοδινού, που έφυγε σήμερα από τη ζωή, τονίζοντας, «εξαιρετική ηθοποιός που βάθαινε στους ρόλους της, άνθρωπος τίμιος και καθαρός στις σχέσεις με τους συναδέλφους της».
Οι πρωταγωνιστικοί της ρόλοι σε αρχαίες τραγωδίες, αλλά και σε κλασικά και σύγχρονα έργα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, την καθιέρωσαν και της επιφύλαξαν σημαντικά βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αναφέρει η ανακοίνωση του κόμματος προσθέτοντας ότι η Άννα Συνοδινού συνεργάστηκε με θρυλικές μορφές του ελληνικού θεάτρου, όπως η Μ. Κοτοπούλη, η Κ. Παξινού, ο Αλ. Μινωτής, ο Δ. Ροντήρης, ο Δ. Μυράτ και πολλοί άλλοι.
Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967, διέκοψε τη θεατρική της δραστηριότητα, καθώς η Χούντα ανακάλεσε την άδεια λειτουργίας του Θεάτρου του Λυκαβηττού, ενώ της αφαίρεσε και το διαβατήριο, ματαιώνοντας περιοδεία της στο εξωτερικό. Το ίδιο διάστημα, η Άννα Συνοδινού, βοήθησε με τη στάση της έμπρακτα συναδέλφους της από τον καλλιτεχνικό χώρο, που διώκονταν από τη Χούντα.
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ καταλήγει αναφέροντας πως η Άννα Συνοδινού, συμμετείχε στους αγώνες των εργαζομένων τους κλάδου της, με χαρακτηριστικό παράδειγμα «η στάση που κράτησε και η συμμετοχή της στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο Εθνικό Θέατρο, ενάντια στην ιδιωτικοποίησή του το '93-'94.»
«Ήταν από τις ηθοποιούς που σφράγισαν τα πρώτα χρόνια των Επιδαυρίων, ενώ οι ερμηνείες της στο χώρο του αρχαίου δράματος συνεχίζουν να αποτελούν σημείο αναφοράς μέχρι σήμερα», αναφέρει το Ποτάμι σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο της Άννας Συνοδινού, που «έφυγε» σε ηλικία 88 ετών, αφήνοντας πίσω της ιστορικής σπουδαιότητας καλλιτεχνικό έργο.
«Η μεγάλη ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου υπήρξε ασυμβίβαστη και ως πολίτης. Από τη σκόπιμη αποχή της από την τέχνη την περίοδο της δικτατορίας, μέχρι την ενεργή εμπλοκή της στην πολιτική αλλά και την αποχώρησή της απ’ αυτή λόγω της υποβάθμισης του Κοινοβουλίου, η Άννα Συνοδινού έδειξε ξεχωριστό ήθος και σεβασμό για τους δημοκρατικούς θεσμούς» επισημαίνει το Ποτάμι και συμπληρώνει: «Ό,τι κόμισε στην τέχνη και την πολιτική θα μείνει εδώ τώρα που έφυγε. "Καμία εποχή δεν έμεινε γυμνή από ήρωες", είχε δηλώσει η ίδια σε μια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις σημειώνοντας: "ξέρετε τι έχει σημασία σήμερα; Να βλέπουν οι νέοι πόσο σημαντικό είναι οι άνθρωποι να κρατάνε το λόγο της τιμής τους. Για να υπάρχουν προοπτικές". Σε μια εποχή που ψάχνουμε διακαώς για ήρωες, αυτή είναι η κληρονομιά της Άννας Συνοδινού».
Τα βαθιά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της κορυφαίας τραγωδού και πολιτικού Άννας Συνοδινού, εκφράζει με ανακοίνωσή της η Λαϊκή Ενότητα, και προσθέτει: «Η Άννα Συνοδινού σημάδεψε με την παρουσία της τόσο το θεατρικό σανίδι, όσο και το πολιτικό πεδίο στην μεταπολεμική και μεταπολιτευτική Ελλάδα. Ο θάνατός της συνιστά μια μεγάλη απώλεια σε όλα τα πεδία που δραστηριοποιήθηκε με πάθος και συνέπεια».
«Μία μεγάλη Ελληνίδα, η Άννα Συνοδινού, έφυγε από κοντά μας», αναφέρει στη δήλωσή του ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης για την απώλεια της μεγάλης Ελληνίδας ηθοποιού και πολιτικού. Ο υποψήφιος πρόεδρος της ΝΔ σημείωσε ότι η Άννα Συνοδινού διακρίθηκε όχι μόνο στη θεατρική, αλλά και την πολιτική σκηνή, όπου άφησε τεράστια κοινωνική προσφορά.
«Τίμησε την παράταξή μας ως βουλευτής και υφυπουργός των κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εισηγήθηκε προτάσεις για τους αδύναμους, την προστασία της τρίτης ηλικίας, της μητρότητας, των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Τιμήθηκε με παράσημα της ελληνικής πολιτείας αλλά και ξένων κρατών.Η Άννα Συνοδινού υπηρέτησε τους αγώνες για τη δημοκρατία, την πατρίδα μας, την ελληνική κοινωνία. Η μνήμη της θα είναι αθάνατη».
Πληροφορούμενος την είδηση του θανάτου της Άννας Συνοδινού, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, έκανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την ακόλουθη δήλωση: «Η Άννα Συνοδινού, προικισμένη με θεία δώρα, αξιοποιώντας τα, προσέφερε ως Ιέρεια της Τέχνης και ενεργός πολίτης και πολιτικός τα μείζονα σε όλους μας. Αγωνίστρια, περήφανη και γλυκύτατη ως προσωπικότητα, θα παραμείνει ζωντανή στη μνήμη μας».
Τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια της Άννας Συνοδινού εξέφρασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Η μεγάλη Ελληνίδα τραγωδός υπηρέτησε με ξεχωριστό πάθος, συνέπεια και ήθος την τέχνη και τον πολιτισμό», ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης σημειώνοντας ότι το ελληνικό θέατρο σήμερα θρηνεί μια χαρισματική προσωπικότητα και σπουδαία γυναίκα, την οποία ο ίδιος είχε τη χαρά να τη γνωρίσει μικρός και να αισθανθεί το μεγαλείο της.
«Το ελληνικό Κοινοβούλιο και η Νέα Δημοκρατία σήμερα θυμούνται επίσης την μεγάλη προσφορά της Άννας Συνοδινού στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας. Εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία το 1974, διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, αλλά πρωτίστως άφησε πίσω της μια τεράστια πολιτική και κοινωνική παρακαταθήκη. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους της», επισήμανε ο υποψήφιος πρόεδρος της ΝΔ.
nooz.gr