Η φερριτίνη αποτελεί βασική πρωτεΐνη με την οποία το ανθρώπινο σώμα αποθηκεύει το σίδηρο που βρίσκεται σε περίσσια στο σώμα. Το επίπεδο φερριτίνης στο αίμα, υπό φυσιολογικές συνθήκες, αντιστοιχεί στα ολικά αποθέματα σιδήρου του σώματος.

Ο σίδηρος είναι βασικό στοιχείο πολλών ενζύμων, που μετέχουν στο μεταβολισμό. Χωρίς σίδηρο, τα κύτταρα δεν θα μπορούσαν να μεταφέρουν ηλεκτρόνια και να μεταβολίσουν ενέργεια.

Η απορρόφηση σιδήρου λαμβάνει χώρα στο λεπτό έντερο. Η διαδικασία διευκολύνεται από το όξινο περιεχόμενο του στομάχου, που κρατά το σίδηρο διαλυμένο. Μόλις εισέλθει στο εντερικό κύτταρο, ο σίδηρος αποθηκεύεται ως φερριτίνη ή αποδίδεται στο αίμα, όπου συνδέεται με μια πρωτεΐνη μεταφοράς την τρανσφερίνη.

Η φερριτίνη του αίματος χρησιμοποιείται σε φυσιολογικά άτομα και σε άτομα με έλλειψη σιδήρου, για να εκτιμηθούν οι αποθήκες σιδήρου του σώματος. Όταν τα αποθέματα σιδήρου εξαντλούνται, η φερριτίνη μειώνεται. Σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας που χάνουν σίδηρο με την έμμηνο ρύση, τα επίπεδα φερριτίνης τους είναι χαμηλότερα συγκριτικά με την φερριτίνη τους μετά την εμμηνόπαυση.

Όταν δεν γίνεται φυσιολογική πρόσληψη σιδήρου, προκαλείται σιδηροπενία και χαμηλή φερριτίνη.

Συχνά νοσήματα και παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν σιδηροπενία και χαμηλή φερριτίνη είναι:

• Κακή διατροφή, που χαρακτηρίζεται από ανεπαρκή πρόσληψη τροφίμων πλούσιων σε σίδηρο (π.χ. κόκκινο κρέας, αυγά, φακές, σπανάκι, κουνουπίδι, ελιές).
• Νοσήματα του γαστρεντερικού με κακή απορρόφηση.
• Γυναικολογικές παθήσεις που προκαλούν αυξημένη ποσότητα περιόδου (αιμορραγικά σύνδρομα).
• Αιμολυτικά σύνδρομα.
• Ορμονικές διαταραχές.

Η χαμηλή φερριτίνη είναι μία από τις συχνότερες αιτίες εμφάνισης ατονίας, αδυναμίας στα πόδια, δυσκολία αναπνοής.

Συμπτώματα της χαμηλής φερριτίνης είναι οι διαταραχές συγκέντρωσης, η αδυναμία, η μειωμένη ικανότητα μνήμης, η ατονία, η ζάλη, η εύκολη κόπωση, η δύσπνοια, το αίσθημα ταχυκαρδίας, η απώλεια αντοχής, η λιποθυμία.

Η πτώση της φερριτίνης μπορεί να προκαλέσει αλλοιώσεις στο δέρμα, τα νύχια και τα μαλλιά. Σε σοβαρές περιπτώσεις αναπτύσσονται σχισμές στις γωνίες του στόματος, διαστροφή συμπεριφοράς, κοιλονυχία, νευρολογικά σύνδρομα.

onmed.gr