Στις 15 Μαρτίου του 1975 ο Αριστοτέλης Ωνάσης άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 69 ετών, από οξεία μυασθένεια. ∆ραστήριος και αποφασιστικός, οξύνους και απρόβλεπτος, εστέτ και λαϊκός, ο Ωνάσης αναγνωρίστηκε τόσο για την προσωπική του γοητεία όσο και για την κοσμοπολίτικη ζωή του. Βέρος κοσμοπολίτης έζησε σε τρεις ηπείρους και έκανε μπίζνες σε πέντε.
Αδύνατο να συνοψίσει κανείς το πόσο ρισκαδόρος και φανατικά εργατικός υπήρξε. «Στη δουλειά σου να είσαι σοβαρός και στη ζωή σου τρελός» έλεγε. «Ποτέ μην αρχίζεις μια δουλειά, μια μάχη, μια ερωτική σχέση αν ο φόβος της ήττας επισκιάζει την προοπτική της νίκης». Ο ίδιος δεν δίσταζε ποτέ.
Το 1953 σχεδόν όλο το Μονακό ήταν δικό του. Μαζί με την πρώην πρώτη κυρία των ΗΠΑ, την Τζάκι Κέννεντι η οποία παρ' όλα αυτά έμεινε στην ιστορία ως Τζάκι Ο.
Λάτρευε τις γυναίκες και έκανε βουτιά στη βραδινή και κοσμική ζωή, από τα σαλόνια ως τα αλώνια...
«Αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες, όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα είχαν καμία απολύτως σημασία» έλεγε, και το απέδειξε στοχεύοντας τις πιο όμορφες, περιζήτητες και διάσημες γυναίκες της εποχής του. Όλοι ξέρουν για την Τίνα Λιβανού, την Μαρία Κάλλας και την Ζακλίν Κέννεντυ. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν πως στους Σκανδιναβικούς ναυτιλιακούς κύκλους τον έβαλε η Νορβηγο-Σουηδή κοσμική Ingebord Dedichen, με την οποία είχε μακρά σχέση στα νιάτα του, στρέφοντάς τον στα νεότευκτα πλοία και στην ναυτιλιακή αγορά πετρελαίου.
Στα νιάτα του, ο Ωνάσης εμπνεύσθηκε από την Νέα Υόρκη, αλλά πέρασε επίσης μέρος των χρόνων του πολέμου στην Καλιφόρνια, καταλήγοντας στο Χόλυγουντ όπου έγινε, σύμφωνα με έναν βιογράφο, «πρότυπο Χολυγουντιανού πλαίη-μπόυ». Είχε παροδικούς δεσμούς με δύο σταρ της δεκαετίας του '40 Veronica Lake και Gloria Swanson ενώ στα νιάτα του στην Αργεντινή ξελόγιασε την κατά πολύ μεγαλύτερή του και πασίγνωστη σοπράνο Claudia Muzio στο Μπουένος Άιρες.
Βαθύτατα ανθρώπινος, ο Ωνάσης παραμένει ανεξερεύνητος. Αν και χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση, είχε όλα όσα χρειαζόταν. Το βλέμμα του έβλεπε βαθιά. Μακριά, μέχρι τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση:
«Θα 'ρθει μία μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης, θα αποθηκευτεί στις Τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες, θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση».
imerisia.gr