Οι περισσότερες συζητήσεις για πιθανή έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, εστιάζουν στο πώς θα μοιάζει η Βρετανία στη συνέχεια: αν θα μπορούσε να διαπραγματεύεται εμπορικά πιο εύκολα με τον κόσμο, να ξεφύγει από το ρυθμιστικό πλαίσιο της ΕΕ και να μειώσει την μετανάστευση. Εξίσου σημαντικό ωστόσο, είναι και το πώς θα μοιάζει η ΕΕ στη συνέχεια. Και πώς με τη σειρά του αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τις μετά το Brexit σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ.

Ο πρώην νομικός σύμβουλος της ΕΕ, Jean-Claude Piris, καθόρισε επτά πιθανά μοντέλα γι αυτή την σχέση στο πρόσφατο policy brief του για το CER, 'Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο ψηφίσει να αποχωρήσει: Οι επτά εναλλακτικές της συμμετοχής στην ΕΕ rdquo;. Επικεντρώθηκε κυρίως στην επείγουσα ανάγκη του Ηνωμένου Βασιλείου να έχει συνεχή πρόσβαση στην ενιαία αγορά.

Εάν η Βρετανία άφηνε την ΕΕ θα έπρεπε να διαπραγματευτεί μια εμπορική συμφωνία με μια ομάδα που είχε μόλις χάσει ένα από τα πιο φιλελεύθερα -οικονομικώς- μέλη του. Το χάσμα μεταξύ του βρετανικού laissez-faire και της ηπείρου, είναι μικρότερο από ό,τι φαντάζονται οι Βρετανοί, όπως απέδειξε ο John Springford στο 'Η ευρωζώνη θα ενωθεί εναντίον της Βρετανίας; rdquo;. Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι εάν η ΕΕ θα είναι πρόθυμη να δώσει στο Ηνωμένο Βασίλειο την πρόσβαση στην αγορά που απολαμβάνει αυτή τη στιγμή -και αν, με την πάροδο του χρόνου, η αγορά μπορεί να γίνει πιο κλειστή στις χώρες εκτός ΕΕ. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει συνεχώς πιέσει για μια ανοιχτή ΕΕ -ιδιαίτερα στα χρηματοπιστωτικά κέντρα, από τη στιγμή που το City του Λονδίνου είναι ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κέντρο, όχι απλώς ένα ευρωπαϊκό. Χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο, μπορέσει να αντισταθεί οποιοδήποτε άλλο κράτος-μέλος στην πίεση της ΕΚΤ για την θέση του ευρώ στην ευρωζώνη, για παράδειγμα;

Το κέντρο βάρους στην ΕΕ θα στραφεί σε άλλους τομείς από αυτόν την ενιαίας αγοράς ωστόσο, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων και της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Αν και το Ηνωμένο Βασίλειο συχνά παρουσιάζεται λανθασμένα ως ότι είναι ο αέναος αντιρρησίας της Ευρώπης, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Σε ορισμένους τομείς το Ηνωμένο Βασίλειο έχει πραγματικά υπάρξει το βασικό εμπόδιο στην ευρωπαϊκή συνεργασία, αλλά σε άλλους τομείς την έχει προάγει ενεργά. Η ΕΕ χωρίς την Βρετανία δεν θα γίνει αυτομάτως το ομοσπονδιακό καθεστώς που φοβούνται οι ευρωσκεπτικιστές, αλλά μπορεί να μην ανταποκρινόταν στις προτιμήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου, τόσο στενά όσο το κάνει τώρα.

Στον τομέα της Δικαιοσύνης και των Εσωτερικών Υποθέσεων, η επιλογή να παραμείνει για το Ηνωμένο Βασίλειο, σημαίνει ότι είναι ήδη κάτι λιγότερο από έναν πλήρη εταίρο. Έχει ωστόσο επιλέξει την εξέταση κατά περίπτωση σημαντικών μέτρων μεταξύ των οποίων η Europol και το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης (EAW)). Μόλις βγει από την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να διαπραγματευτεί μια διμερή συμφωνία έκδοσης με την Ένωση, ή μεμονωμένες διμερείς συμφωνίες με κάθε ένα από τα υπόλοιπα 27 κράτη-μέλη. Εάν ωστόσο το Ηνωμένο Βασίλειο απέρριπτε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα δικαιώματα, ως αποτέλεσμα της πρότασης της κυβέρνησης για 'Βρετανική διακήρυξη των δικαιωμάτων rdquo;, θα μπορούσαν όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ να εκδίδουν υπόπτους στο Ηνωμένο Βασίλειο; Και θα επικύρωνε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκτός των βουλευτών του Ηνωμένου Βασιλείου) μια συμφωνία ΕΕ-Ηνωμένου Βασιλείου, ή θα την απέρριπτε για λόγους ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

Στην εξωτερική πολιτική, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει χρησιμοποιήσει συχνά τα εργαλεία της ΕΕ για να προωθήσει τους δικούς του στόχους στην εξωτερική πολιτική. Σε μια ΕΕ χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο, μόνο η Γαλλία, ως ένα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα είχε μια αληθινά παγκόσμια προοπτική για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας. Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο ήθελε την στήριξη της ΕΕ για σκοπούς εξωτερικής πολιτικής επομένως, θα πρέπει να συνδιαλλαγεί με μία ακόμη πιο τοπικιστική ΕΕ. Μια Ευρώπη των 27 θα είχε επιβάλλει κυρώσεις στην Burma (εκεί όπου άλλα κράτη-μέλη είχαν οικονομικά συμφέροντα, ευάλωτα σε κυρώσεις;). Ή θα εμπλεκόταν σοβαρά στην Σομαλία-μια προτεραιότητα του Ηνωμένου Βασιλείου προτού γίνει ένα ευρωπαϊκό ζήτημα; Το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός της ΕΕ θα δρούσε μονομερώς και εάν ναι, με ποιο αποτέλεσμα; Και η ΕΕ, έχοντας χάσει μία από τις μεγάλες οικονομικές και διπλωματικές της δυνάμεις, θα έφερε την ίδια βαρύτητα με τους συνομιλητές όπως το Ιράν;

Η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα επηρέαζε επίσης τις διατλαντικές σχέσεις: η ΕΕ θα μπορούσε να γίνει ένας πιο δύσκολος εταίρος στην εξωτερική πολιτική για τις ΗΠΑ (υποχρεώνοντας τις ΗΠΑ να καταβάλλουν περισσότερες προσπάθειες για να πείσουν τα άλλα κράτη-μέλη). Παρά τους συνεχιζόμενους στρατιωτικούς δεσμούς και δεσμούς μυστικών πληροφοριών, θα έδιναν λιγότερη προσοχή οι ΗΠΑ στις βρετανικές απόψεις;

Στην άμυνα, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ορισμένες φορές συμμετάσχει ενεργά στις δραστηριότητες της ΕΕ και είναι ένθερμος υποστηρικτής της ανάγκης η αμυντική πολιτική της ΕΕ να είναι συμβατή με αυτή του ΝΑΤΟ. Μόνο η Βρετανία και η Γαλλία μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ έχουν πλήρους φάσματος στρατιωτικές δυνατότητες και μια παράδοση ανάπτυξης δυνάμεων στο εξωτερικό. Μετά το Brexit, η Γαλλία πιθανώς θα συνεχίσει να προάγει τις δραστηριότητες της ΕΕ στην Αφρική και αλλού. Αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο θα δυσκολευόταν να βάλει την ΕΕ να αποτυπώσει τις βρετανικές προτεραιότητες. Και ενώ η ΕΕ των 27, περισσότερο επηρεασμένη από τη Γερμανία σε σχέση με τώρα, θα ήταν περισσότερο απρόθυμη να διεξάγει επιχειρήσεις, θα ήταν περισσότερο πρόθυμη να δημιουργήσει ευρωπαϊκές δομές εντελώς έξω από το ΝΑΤΟ, με τον κίνδυνο να θέσει τον συμβολισμό της ΕΕ πάνω από την στρατιωτική αποτελεσματικότητα. Θα ήταν σε θέση το Ηνωμένο Βασίλειο να κάνει οτιδήποτε εκτός ΕΕ για το αποτρέψει;

Το Brexit θα είχε σημαντικές συνέπειες για την μελλοντική κατεύθυνση της ΕΕ, όχι μονο του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι ευρωσκεπτικιστές μπορεί να έχουν δίκιο στο ότι, το Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν μια χαρά εκτός της ΕΕ. Αλλά στην πραγματικότητα, όλα τα πράγματα δεν θα είναι ίσα.

Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ.

capital.gr