Μια δυναμική και θαρραλέα Κηφισιώτισσα έχει καταφέρει να μας εκπλήσσει με το έργο της και τη συνεισφορά της στους ανθρώπους που χρειάζονται, πραγματικά, τη βοήθειά μας, ακόμη κι αν αυτοί βρίσκονται στην άλλη άκρη της Γης, φτάνοντας ακόμη και σε απόσταση αναπνοής από το ISIS.
Πρόκειται για την πρόεδρο την κα Σύλβια Παϊπέτη, η οποία, ευθαρσώς, επισημαίνει ότι το έργο της δεν έχει να κάνει με οικονομικούς λόγους, καθώς «... αυτές οι ανθρωπιστικές δράσεις είναι αυτές που μας κρατούν δραστήριους, μας κρατούν ζωντανούς, διότι αυτό που κάνουμε προέρχεται από την ψυχή μας.»!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κηφισιά, αλλά στα 18 της πήγε στη Γερμανία για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες. Μετά τις σπουδές της δραστηριοποιήθηκε σε κοινωφελή ιδρύματα και σήμερα είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και, ταυτόχρονα, διευθύντρια του Μνημείου Φυλακών του Cottbus της Ανατολικής Γερμανίας.
Στην αποκλειστική της συνέντευξη στον «Τύπο Κηφισιάς», σ’ ένα διήμερο «διάλειμμά» της στην Κηφισιά το περασμένο Σαββατοκύριακο, μας μίλησε για το έργο του Συλλόγου, αλλά και τη σημασία του Μνημείου Cottbus, επισημαίνοντας πως οι ανθρωπιστικές ενέργειες, που πραγματοποιούνται από τον Σύλλογο στο Ιράκ και στο Κουρδιστάν, είναι ιδιαίτερα σημαντικές.
Η κα Παϊπέτη, ανέφερε επίσης ότι τα πρώτα βήματα του Συλλόγου ήταν δύσκολα και το μέλλον του αμφίβολο, αλλά στην πορεία το έργο που επιτελεί αποδείχθηκε σημαντικό, καθώς συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στις κοινωνικές ομάδες. Έτσι, με την πάροδο των ετών και μαθαίνοντας όλοι τη δράση του, ο Σύλλογος βραβεύτηκε πολλές φορές για το έργο του, και η ίδια κατέκτησε το ανώτατο παράσημο της Γερμανίας.
Μάλιστα, όπως η ίδια μας τόνισε «... η ιατρική βοήθεια και η ψυχική υποστήριξη σε στρατιώτες και άμαχους σ’ αυτές τις περιοχές είναι πολύτιμη.»!
- Τι ήταν το Cottbus; Ποια είναι η σημερινή του μορφή, αλλά και ποιος ο σκοπός του σήμερα;
Το Cottbus ήταν η μεγαλύτερη πολιτική φυλακή της Ανατολικής Γερμανίας. Λειτούργησε έως το 2002 ως φυλακή, αλλά έκτοτε αποτελεί μια ιδιωτική περιουσία, αγορασμένη κατά το 90% από τους πρώην πολιτικούς κρατούμενους. Η σημερινή του μορφή αποτελεί ένα μνημείο γεμάτο συναισθήματα και αναμνήσεις, αφιερωμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ιδιαίτερο, λοιπόν, είναι πως η φυλακή αγοράστηκε για να βοηθήσει και όχι για να «φυλακίσει», όπως χαρακτηρίστηκα δήλωσε ο πρόεδρος του Πολωνικού Κοινοβουλίου, που υπήρξε ένας από τους πρώην πολιτικούς κρατουμένους σ’ αυτό.
- Πως δραστηριοποιείται ο Σύλλογος;
Ιδιαιτερότητα του Συλλόγου είναι πως συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν, κάτι που το καθιστά μοναδικό. Βλέποντας την αναταραχή που επικρατεί στις ανατολικές χώρες, προσπαθούμε να δείξουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Έχουμε ως στόχο την κινητοποίηση-δραστηριοποίηση της κοινωνίας και των ανθρώπων της, ώστε να συμβάλουν και αυτοί, με τον δικό τους τρόπο, φυσικά, στην υποστήριξη που διαθέτουμε. Ο καθένας μπορεί, εθελοντικά, να ενταχτεί στην ομάδα μας και να έρθει μαζί μας στο Ιράκ και στο Κουρδιστάν.
Ως Σύλλογος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παρέχουμε φιλανθρωπική βοήθεια, διαθέτοντας ιατρική υποστήριξη και τρόφιμα. Πιο συγκεκριμένα, πέρσι τα Χριστούγεννα οργανώσαμε μια μεγάλη εκδήλωση, μοιράζοντας χίλια πακέτα τρόφιμα και δώρα. Ύστερα ακολούθησε μια μεγάλη χριστιανική γιορτή, όπου έμεινε στη μνήμη μου ανεξίτηλη. Και αυτό οφείλεται στο ότι είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεις βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν χάσει το κουράγιο τους και τη δύναμη τους, αλλά να είσαι εκεί και να μπορείς να τους προσφέρεις αγάπη, στήριξη και ελπίδα.
- Και πως βρεθήκατε απέναντι από το ISIS;
Στο τελευταίο από τα τρία ταξίδια του Συλλόγου για ανθρωπιστική βοήθεια στο Κουρδιστάν βρεθήκαμε στο Τέλσκουφ, απέχοντας μόλις ένα χιλιόμετρο από το στρατόπεδο της τρομοκρατικής οργάνωσης του ISIS. Μάλιστα, την ημέρα εκείνη που βρισκόμουν στο Τέλσκουφ, ήταν η ημέρα που έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο των Βρυξελών και δε σας κρύβω πως ένιωσα εκεί πιο «ασφαλής» απ’ ότι ήσαν εκείνοι στις Βρυξέλες...
- Υπάρχουν κάποια μελλοντικά σχέδια;
Τον προσεχή Δεκέμβριο θα πραγματοποιήσουμε την ίδια φιλανθρωπική επίσκεψη, όπως και πέρσι, παρέχοντας ιατρική βοήθεια, τρόφιμα και πολλά δώρα.
Επίσης, στο φετινό πρόγραμμα θα πραγματοποιηθεί μια Πορεία Ειρήνης, όπου θα ξεκινήσει από την πρωτεύουσα του Κουρδιστάν, την Άρμπιλ, και θα έχει κατεύθυνση την πόλη Τέλσκουφ. Θα διαρκέσει δυο εβδομάδες και η συμμετοχή, φυσικά, είναι ελεύθερη.
- Έχετε δραστηριοποιηθεί ως Σύλλογος, με το πρόβλημα της προσφυγικής ροής στην Ελλάδα;
Όσον αναφορά την Ελλάδα και το πρόβλημα της προσφυγικής ροής που αντιμετωπίζει η χώρα μας, δεν έχω καταφέρει να έρθω σε επαφή η ίδια με Ελληνικούς Οργανισμούς, αλλά ούτε και με πρόσφυγες. Αυτό οφείλεται στο επιβαρυμένο πρόγραμμα που έχω, καθώς, μπορεί να έρχομαι συχνά στην Ελλάδα, αλλά ο χρόνος που διαθέτω είναι αποκλειστικά αφιερωμένος στην οικογένεια μου εδώ, στην Κηφισιά. Παρ όλα αυτά, ο Σύλλογος του Cottbus, βοηθά οικονομικά έναν Αυστριακό Οργανισμό που συνεισφέρει εδώ στην Ελλάδα.
- Πιστεύεται πως η Ελλάδα μπορεί να υποστηρίξει τέτοιους είδους Συλλόγους;
Η Γερμανία είναι ένα κράτος που μπορείς να στηριχτείς. Ένας Σύλλογος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σαν αυτό του Cottbus, δεν θα επιβίωνε εδώ, στην Ελλάδα, διότι η δυσλειτουργία του κράτους επιφέρει πολλά προβλήματα και εμπόδια στο έργο του. Ασφαλώς και η Γερμάνια έχει μια δυσλειτουργία ως κράτος, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό που έχει η χώρα μας.
Πηγή: Εφημερίδα Τύπος Κηφισιάς