Όπως κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, (δηλαδή την Κυριακή 26 Μαρτίου) θα γυρίσουμε τους δείκτες των ρολογιών μια ώρα μπροστά καθώς η ώρα αλλάζει από χειμερινή σε θερινή.
Ας δούμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την αλλαγή της ώρας.
Χωρίζουμε την ώρα σε «θερινή», η οποία ισχύει κατά τους θερινούς μήνες, δηλαδή από τα τέλη Μαρτίου μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου και σε «χειμερινή» που ισχύει την υπόλοιπη περίοδο. Γιατί όμως δύο φορές το χρόνο αλλάζουμε την ώρα στα ρολόγια μας και ποια από τις δύο είναι η «κανονική» ώρα; Η ηλιακή ώρα είναι η χειμερινή. Η θερινή ώρα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας τρόπος που επινοήθηκε για να εξοικονομούμε ενέργεια.
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησαν Φινλανδοί επιστήμονες το 2006, η αλλαγή της ώρας επηρεάζει την υγεία μας και διαταράσσει τον ύπνο μας καθώς είμαστε πιο ανήσυχοι κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Σύμφωνα με μια άλλη προκαταρκτική έρευνα που δημοσιεύθηκε το Φεβρουάριο του 2016 η αλλαγή της ώρας από θερινή σε χειμερινή και το αντίστροφο οδηγεί σε απώλεια ύπνου και αυξάνει τον κίνδυνο ισχαιμικού επεισοδίου.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ η οποία πραγματοποιήθηκε το 2001 απέδειξε ότι οι αλλαγές της ώρας επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τον αριθμό των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων. Γεγονός που ισχύει τόσο κατά την αλλαγή προς τη θερινή ώρα όσο και στην αντίθετη περίπτωση.
Μετά από έρευνα η οποία απέδειξε ότι η υγεία του 51 τοις εκατό των κατοίκων του Καζακστάν επηρεάζεται αρνητικά από την αλλαγή της ώρας, η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να καταργήσει το σύστημα το 2005.
Παρόλο που πολλές χώρες στον κόσμο τηρούν την αλλαγή της ώρας σε θερινή και το αντίστροφο, αρκετές από αυτές δεν το προγραμματίζουν την ίδια ημέρα με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στους διεθνείς τουρίστες και στις εμπορικές συναλλαγές.
Στην Ελλάδα, όπως και στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το μέτρο αλλαγής της ώρας εφαρμόζεται ανελλιπώς από το 1975, καθώς κάποιες προσπάθειες που είχαν γίνει νωρίτερα δεν είχαν μόνιμο αποτέλεσμα. Η Χαβάη, το Πουέρτο Ρίκο, οι Παρθένοι Νήσοι και άλλες χώρες δεν το εφαρμόζουν.
Πρώτος, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος το 1784, αν και δεν μίλησε για αλλαγή ώρας, πρότεινε, με ανώνυμη επιστολή του σε εφημερίδα του Παρισιού, να ξυπνούν όλοι μία ώρα νωρίτερα τους θερινούς μήνες. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν ενέργεια και θα έκαιγαν λιγότερα κεριά, εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φως. Υπολόγισε επιπλέον και το οικονομικό όφελος, που θα προέκυπτε από μια τέτοια κίνηση.
Το μέτρο της θερινής ώρας, όμως, με τη μορφή που εφαρμόζεται σήμερα, οφείλεται στον Νεοζηλανδό εντομολόγο και αστρονόμο, Τζορτζ Χάντσον, ο οποίος πρότεινε με άρθρο του το 1895 να αλλάζουμε τα ρολόγια μας το καλοκαίρι κατά 2 ώρες.
Ωστόσο, πολλές φορές, η πρωτιά αποδίδεται λανθασμένα στο Βρετανό ερευνητή, Γουίλιαμ Γουίλετ, ο οποίος πρότεινε με άρθρο του που δημοσιεύτηκε το 1907, να αλλάζουμε τα ρολόγια μας κατά 80 λεπτά της ώρας.
Η Γερμανία ήταν η πρώτη χώρα που εφάρμοσε το σύστημα αυτό για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας το 1916. Ακολούθησε το Ηνωμένο Βασίλειο μέσα σε μερικές εβδομάδες και εισήγαγε την έννοια της θερινής ώρας.
Το μέτρο αυτό δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα σε κάποιες περιοχές, όπως, παραδείγματος χάρη, γύρω από τους πόλους ή κοντά στον Ισημερινό. Στις περιοχές κοντά στο Βόρειο και το Νότιο πόλο, όπου, λόγω του γεωγραφικού πλάτους των περιοχών αυτών, η ανατολή και η δύση του ήλιου διαφοροποιούνται σημαντικά μέσα στο έτος, η αλλαγή κατά μία ώρα θα είχε ελάχιστη επίδραση.
Παρόλο που η αλλαγή της ώρας δεν έχει νόημα στην Ανταρκτική, οι ερευνητικοί σταθμοί που είναι εγκατεστημένοι εκεί την τηρούν για να συγχρονίζονται με τους σταθμούς τροφοδοσίας που βρίσκονται στη Νέα Ζηλανδία και στη Χιλή.
Μπορούμε να υπολογίσουμε εύκολα ότι κατά τους επτά μήνες που διαρκεί συνολικά το μέτρο της θερινής ώρας, εξοικονομούμε μέχρι και 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας, εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο.
Πηγή: msn.com/el