Μια συγκλονιστική και συνάμα θλιβερή σύμπτωση για το 6χρονο αγοράκι, που έπεσε από διαμέρισμα του τέταρτου ορόφου στην Κηφισιά και άφησε χθες την τελευταία του πνοή, φέρνει στο φως ο κ. Θ. Δημητρακόπουλος, πρώην ένοικος του συγκεκριμένου διαμερίσματος.

«Τι είναι τελικά σύμπτωση;» διερωτάται και ο ίδιος.

«Το 6χρονο αγοράκι που έπεσε, το πρωί του Σαββάτου, απο τον 4ο όροφο της πολυκατοικίας στην οδό Ζηρίνη στην Κηφισιά, τελικά δεν άντεξε και κατέληξε απόψε, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των γιατρών του ''Αγλαΐα Κυριακού'' να το σώσουν.

Παρότι οι γονείς του είχαν προνοήσει κι είχαν βάλει πλέγμα και κάγκελα στο πίσω μπαλκόνι, το κακό έγινε... κι ούτε το δέντρο που ανέκοψε κάπως την πτώση δεν στάθηκε ικανό να γλιτώσει το παιδί.

Όμως... [αυτό που δεν ανέφεραν καθόλου τα ρεπορτάζ, και πώς άλλωστε]

Είκοσι χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 1997, μια 18χρονη είχε χτυπήσει το κουδούνι του ίδιου διαμερίσματος, στον 4ο όροφο, στην πολυκατοικία της οδού Ζηρίνη. 

Ήταν και τότε πρωί.

Ο τότε ένοικος τής άνοιξε, η κοπέλα κλαίγοντας τον παρακάλεσε να της φέρει ένα ποτήρι νερό και να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα. Ο κύριος Γιαννης [το όνομά του] πήγε μέχρι την κουζίνα, της έβαλε νερό και γύρισε να της το δώσει αλλά... Η κοπέλα είχε ήδη πάει στο πίσω μπαλκόνι, το ίδιο μπαλκόνι απ' όπου κι η θανάσιμη πτώση του 6χρονου αγοριού, είχε πηδήξει και είχε βάλει τέλος στη ζωή της.

Όπως μαθεύτηκε μετά, το κορίτσι είχε αποτύχει στις τελικές εξετάσεις της στο σχολείο και μην αντέχοντας αυτό που θα αντιμετώπιζε, όπως φοβόταν, στο σπίτι απο τους γονείς της, αφού περιπλανήθηκε για κάμποσες ώρες, μπήκε τελικά σε μια άγνωστη πολυκατοικία, σε ένα διαμέρισμα αγνώστου, και αυτοκτόνησε.

Πώς τα γνωρίζω όλα αυτά;

Πριν 25 χρόνια, το 1992, είχα νοικιάσει το συγκεκριμένο διαμέρισμα όπου έμεινα μέχρι το 1995. Ενάμιση χρόνο μετά, το νοίκιασε κάποιος γνωστός μου, ο κύριος Γιάννης [δεν χρειάζεται να αναφέρω το επίθετό του] που δεν υπάρχει πια στη ζωή.

Την εποχή που συνέβη το θλιβερό περιστατικό ζούσα στα Χανιά και το πληροφορήθηκα προφανώς άμεσα.

Δεν έχω καμιά ερμηνεία. 

Και πιθανότατα, δεν υπάρχει καμιά.

Απλώς, σκέφτηκα να το μοιραστώ εδώ μαζί σας.

Η ζωή κι ο θάνατος έχουν πολλές παράξενες στροφές.»

Για την αυτοκτονία της 18χρονης είχαν γράψει τα ΝΕΑ στις 19/06/1997:

Έγραψε «τέλος» στη δική της Ιστορία...

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ χτύπησε αρκετές φορές προχθές το βράδυ στο σπίτι της 18χρονης Θάλειας Τσίτσου, στην οδό Ηφαίστου 27, στη Νίκαια. Το σήκωσε η ίδια. Ήταν ένας στενός της φίλος και συμμαθητής της στο 3ο Λύκειο της Νίκαιας. Της μίλησε αρκετήν ώρα. Προσπάθησε να την προετοιμάσει ψυχολογικά. Προσπάθησε με τρόπο να της πει ότι είχε «πέσει» σε δύο μαθήματα και να της δώσει κουράγιο. Η 18χρονη μαθήτρια της Γ' Λυκείου έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να αφήσει να φανούν τα συναισθήματα που ένιωθε εκείνη τη στιγμή.

Η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει. Την επομένη το μεσημέρι θα πραγματοποιούσε τη μοιραία απόφασή της. Έφυγε νωρίς το πρωί από το σπίτι της στη Νίκαια. Τα απελπισμένα της βήματα την οδήγησαν στις 12.30 χθες το μεσημέρι στην Κηφισιά. Σε μια πολυκατοικία στην οδό Ζηρίνη 23. Σε ένα άγνωστό της σπίτι. Χτύπησε το κουδούνι του 4ου ορόφου. Τα χέρια της ήταν ματωμένα. Γεμάτα χαρακιές από μαχαίρι. Της άνοιξε ο 70χρονος ένοικος του διαμερίσματος, κ. Γιάννης Πριμικύρης. «Έχω κοπεί στα χέρια. Σας παρακαλώ, μπορώ να τα πλύνω στην τουαλέτα σας;». Ανυποψίαστος αυτός για την τραγωδία που θα ακολουθούσε, της επέτρεψε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα του σπιτιού.

ΣΤΟ ΚΕΝΟ

Η 18χρονη όμως βρήκε την ευκαιρία και μπήκε στο υπνοδωμάτιο. Από μια ανοιχτή μπαλκονόπορτα βγήκε στη βεράντα και έπεσε στο κενό. Έντρομοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας ειδοποίησαν την Αστυνομία και η 18χρονη μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο ΚΑΤ. Εισήχθη επειγόντως στο χειρουργείο και, παρά τη μάχη που έδωσαν οι γιατροί, υπέκυψε στις 3 το μεσημέρι.

Η καρδούλα της 18χρονης Θάλειας «ράγισε» όταν πληροφορήθηκε προχθές το βράδυ από τον συμμαθητή της ότι είχε «μείνει» σε δύο μαθήματα. Ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα στα χαρακώματα της ζωής και δεν είχε τη δύναμη και την ωριμότητα να την αντιμετωπίσει. Είχε «χάσει το τρένο» για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Το «διαβατήριο» για την επιτυχία, όπως πίστευε. Το όνειρό της να πετύχει στις Πανελλήνιες Εξετάσεις στην Γ' Δέσμη και να γίνει μια μέρα φιλόλογος ή δικηγόρος είχε σβήσει. Είχε «μείνει» στην Ιστορία και σε ακόμα ένα μάθημα. Ντρεπόταν και τους γονείς της που είχαν ξοδέψει τόσα χρήματα στα ιδιαίτερα.

«Ήταν στενοχωρημένη», μας είπαν οι γονείς της, Στράτος και Κατερίνα Τσίτσου, οι αντιδράσεις της όμως δεν πρόδιδαν την τραγωδία που θα ακολουθούσε.

Στις 9 το πρωί της επομένης είχε ραντεβού με τους συμμαθητές της έξω από το Λύκειο. Και αυτό αφού μια ώρα αργότερα οι καθηγητές θα τοιχοκολλούσαν τα αποτελέσματα. Η Θάλεια είχε συνεννοηθεί τις προηγούμενες ημέρες με τους συμμαθητές της να πάνε μαζί για να τα δουν. Δεν πήγε ποτέ σε αυτό το ραντεβού.

Κανείς δεν ξέρει πώς έφθασε στην Κηφισιά, και πού περιπλανήθηκε όλες αυτές τις ώρες. Το σίγουρο όμως είναι πως ήταν αποφασισμένη να βάλει τέλος στη ζωή της. Στο σακ-βουαγιάζ της βρέθηκαν δύο μαχαίρια. Είχε ήδη προσπαθήσει να κόψει τις φλέβες της, όταν χτύπησε το κουδούνι της πόρτας του κ. Γιάννη Πριμικύρη.

«Δεν μπορεί να έγινε κάτι τέτοιο», λέει η μητέρα, κ. Κατερίνα Τσίτσου: «Η Θάλεια ήταν όλο ζωή. Ένα γελαστό παιδί. Ποτέ δεν είχε προβλήματα. Το όνειρό της ήταν να πάρει ένα πτυχίο. Εμείς δεν την πιέσαμε. Της λέγαμε βέβαια να προσπαθήσει για τις Πανελλήνιες. Είναι αλήθεια ότι δεν το περιμέναμε πως θα "έπεφτε" σε δύο μαθήματα. Όπως μου είπαν συμμαθητές της, είχε κάνει "σκονάκι" στην Ιστορία και ο καθηγητής τής μηδένισε την κόλλα. Δεν μας είχε πει τίποτα. Το μάθαμε πριν από λίγη ώρα, όταν την ψάχναμε. Δεν ξέρω τι της συνέβη. Η κόρη μου έκανε σχέδια για το καλοκαίρι. Είχε διάθεση για δουλειά. Ήθελε το καλοκαίρι να βρει μια δουλειά έστω και προσωρινή.