«Θυμηθείτε τα λόγια μου», έλεγε ο πρωτοπόρος του αυτοκινήτου, Χένρι Φορντ, το 1940. «Ο συνδυασμός αεροπλάνου και αυτοκινήτου έρχεται. Μπορεί να χαμογελάτε ακούγοντάς το, αλλά θα έρθει».

Eπρεπε να περάσουν σχεδόν 80 χρόνια από τότε, ωστόσο το όραμα του Φορντ αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Το ιπτάμενο αυτοκίνητο, που έχει πρωταγωνιστήσει σε αρκετές ταινίες και σειρές επιστημονικής φαντασίας, από το «Metropolis» του 1927 μέχρι «Το Πέμπτο Στοιχείο», είναι ένα από τα «ιερά δισκοπότηρα» της επιστήμης, με στόχο να αποσυμφορήσει την κυκλοφορία στους δρόμους και να φέρει την επανάσταση στις μεταφορές.

Πλέον υπάρχουν αρκετές εταιρείες ανά τον κόσμο που ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε μαζική κατασκευή ιπτάμενων οχημάτων και μάλιστα διαγκωνίζονται για το ποιος θα καταφέρει να κατακτήσει πρώτος τους ουρανούς και κατά συνέπεια τη νέα αγορά που ανοίγεται.

Η αρχή στο Ντουμπάι

Μέσα στους επόμενους μήνες και συγκεκριμένα τον ερχόμενο Ιούλιο θα κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στον ουρανό του Ντουμπάι τα πρώτα ιπτάμενα οχήματα χωρίς πιλότο.

Η RTA, η αρμόδια υπηρεσία για υποδομές και μεταφορές, σε συνεργασία με την κινεζική εταιρεία Ehang, έχει πραγματοποιήσει ήδη τις δοκιμές για ένα αυτόνομο ιπτάμενο όχημα, το οποίο μπορεί να μεταφέρει έναν άνθρωπο.

Το αυτοκίνητο που μπορεί να μετατραπεί σε ένα μίνι ελικόπτερο έκανε την επίσημη πρεμιέρα του στη σύνοδο του Ντουμπάι. Το Ehang 184, όπως ονομάζεται το συγκεκριμένο μοντέλο, διαθέτει μια οθόνη αφής μπροστά από το κάθισμα του επιβάτη, όπου εμφανίζεται ένας χάρτης με όλους τους δυνατούς προορισμούς.

Μόλις επιλέξει κάποια από τις προκαθορισμένες διαδρομές, το όχημα θα λειτουργεί αυτόματα, θα απογειωθεί και θα φτάσει στον προορισμό, όπου θα προσγειωθεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Η όλη επιχείρηση θα παρακολουθείται από ένα κέντρο ελέγχου στο έδαφος. Μπορεί να παραμείνει στον αέρα για 30 λεπτά και η μέγιστη ταχύτητα που αναπτύσσει είναι τα 160 χλμ. την ώρα, ωστόσο το εμιράτο σκοπεύει να μην επιτρέπει μεγαλύτερες ταχύτητες από τα 100 χλμ. ανά ώρα.

Το ολλανδικό διθέσιο

Οποιος βιάζεται πολύ να αποκτήσει το δικό του ιπτάμενο αυτοκίνητο και του περισσεύει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο ευρώ, μπορεί να παραγγείλει ήδη το PAL-V. Από του χρόνου, που αναμένεται να βγει σε παραγωγή, η τιμή του θα μειωθεί στα περίπου 250.000 ευρώ.

Πρόκειται για ένα ολλανδικό διθέσιο αυτοκίνητο που χωράει στο γκαράζ, αλλά όταν ξεδιπλώνει τους έλικές του μπορεί να πετάξει σαν ελικόπτερο και μάλιστα με ταχύτητα που φτάνει τα 100 μίλια την ώρα.

Το μόνο που χρειάζεται για να απογειωθεί είναι ένας μικρός αεροδιάδρομος, ή έστω ένα αρκετά μακρύ τμήμα ενός ήσυχου δρόμου και περίπου 5 έως 10 λεπτά για να γίνει η μετατροπή από επίγειο σε ιπτάμενο όχημα. Το μεγαλύτερο ύψος στο οποίο μπορεί να φτάσει είναι τα 3.500 μέτρα και μάλιστα με κάθετη κίνηση, σαν ελικόπτερο.

Φουτουριστικός σχεδιασμός

Μέσα στο 2017 θέλει να πραγματοποιήσει τις πρώτες δοκιμές για το δικό της ιπτάμενο αυτοκίνητο η Airbus, που, σύμφωνα με τα σχέδια, έχει ιδιαίτερα φουτουριστικό σχεδιασμό και ακούει στο όνομα Vahana. Η Airbus πειραματίζεται εδώ και καιρό με τα οχήματα που δεν χρειάζονται οδηγό και την τεχνητή νοημοσύνη, τεχνολογίες που θέλει να συνδυάσει για την κατασκευή ενός στόλου ιπτάμενων αυτοκινήτων που αναμένεται να μπει σε μαζική παραγωγή το 2021.

Μαζί με το αεροσκάφος-αυτοκίνητο ο σχεδιασμός περιλαμβάνει γενικότερα τη δημιουργία αεροδιαδρόμων χαμηλού ύψους, που θα μπορούν να αντικαταστήσουν την κυκλοφορία επί εδάφους και να ελέγχονται για την αποφυγή ατυχημάτων.

Στόχος του Vahana, που θα μπορεί να μεταφέρει περισσότερα άτομα του ενός, είναι να χρησιμοποιηθεί ως ένα εναέριο ταξί, το οποίο ο πελάτης θα καλεί μέσω μιας εφαρμογής, όπως το Uber.

Με μηχανικό από τη NASA

Και το ίδιο το Uber, όμως, δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτό το πεδίο δράσης. Σε μια μελέτη 98 σελίδων η εταιρεία έχει καταγράψει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούνται για να είναι αποτελεσματική και λειτουργική η χρήση και η διάδοση των ιπτάμενων οχημάτων.

Εντός του έτους σκοπεύει να κάνει δοκιμές σε ιπτάμενα οχήματα, τα οποία θα πετούν στον αυτόματο πιλότο.

Το πρότζεκτ ονομάζεται Uber Elevate και για την ολοκλήρωσή του η εταιρεία προσέλαβε έναν έμπειρο μηχανικό αεροσκαφών, που εργαζόταν στις έρευνες της NASA, για την κάθετη προσγείωση και απογείωση.

Επειδή θέλει μια ολοκληρωμένη λύση, προσανατολίζεται επίσης στον σχεδιασμό των αποκαλούμενων Vertiports στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, όπου θα μπορούν να απογειώνονται και να προσγειώνονται με μεγαλύτερη ασφάλεια τα οχήματα. Στον σχεδιασμό περιλαμβάνεται ένα δίκτυο ιπτάμενων οχημάτων, που αρχικά θα συνδέει τα προάστια με τις πόλεις και στη συνέχεια θα επεκταθεί στον ίδιο τον πυκνοκατοικημένο αστικό ιστό.

Κάθε χώρα και... πρωτότυπο

Υπάρχουν και άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα. Η Terrafugia, που εδρεύει στη Μασαχουσέτη, ήδη κρατά σειρά προτεραιότητας για παραγγελίες ενός αεροπλάνου που μετατρέπεται σε ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο και θα κυκλοφορεί σε μία δεκαετία, ενώ η ισραηλινή Urban Aeronautics κατασκευάζει ένα drone με κινητήρες ελικοπτέρου, που θα μπορεί να μεταφέρει και ανθρώπους, κυρίως σε αποστολές διάσωσης.

Η AeroMobil από τη Σλοβακία έχει κατασκευάσει το πρωτότυπό της και θέλει να προχωρήσει φέτος σε δοκιμές. Το ιπτάμενο αυτοκίνητό της θα μπορεί να χωράει σε ένα συνηθισμένο γκαράζ οχημάτων. Τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι σχεδιαστές και οι μηχανικοί που ασχολούνται με αυτό το εγχείρημα δεν είναι αμελητέα.

Οποιος έχει βρεθεί κοντά σε ελικόπτερο την ώρα που απογειώνεται ή προσγειώνεται, μπορεί να αντιληφθεί ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρία βασικά ζητήματα: ο απολύτως ενοχλητικός θόρυβος, η «δίνη» αέρα που προκαλείται και ο κίνδυνος από τις τουρμπίνες και τις περιστρεφόμενες έλικες. Ακόμη, το ζητούμενο είναι να αντιμετωπιστεί η αυξημένη κατανάλωση καυσίμων που θα απαιτείται για να απογειωθεί και να κρατηθεί στον αέρα ένα όχημα πολύ βαρύτερο από το ελικόπτερο -αφού θα πρέπει να είναι αρκετά στιβαρό ώστε να κυκλοφορεί και στον δρόμο-, η εκπομπή ρύπων και η πρόκληση θερμότητας.

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι θα πρέπει όλα να καταρτιστούν βάσει μιας συνολικής μελέτης, που θα διασφαλίζει την ομαλή εναέρια κυκλοφορία ταυτόχρονα με την επίγεια και τα ασφαλή σημεία προσγείωσης.

Η ιδέα του ιπτάμενου αυτοκινήτου γοήτευε πάντοτε τους πρωτοπόρους, που από πολύ νωρίς επιχείρησαν να δαμάσουν τους αιθέρες με... τέσσερις τροχούς. Δημιουργήθηκαν πρωτότυπα, τα οποία, όμως, παρέμειναν στην Ιστορία ως παράτολμα εγχειρήματα, που δεν κατάφεραν να περάσουν στο στάδιο της παραγωγής.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ

• Curtiss Autoplane (1917)

Ο Γκλεν Κέρτις, Αμερικανός πρωτοπόρος της αεροναυπηγικής και ιδρυτής της αμερικανικής αεροβιομηχανίας, ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να κατασκευάσει ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο. Κάτω από τα φτερά κρυβόταν ένα τριθέσιο όχημα με προπέλες και έναν κινητήρα 100 ίππων.

• Convair Model 118 (1946)

Αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το ιπτάμενο αυτοκίνητο του Τζέιμς Μποντ, «Ο άνθρωπος με το χρυσό πιστόλι». Κατασκευάστηκαν δύο πρωτότυπα, ωστόσο το ένα καταστράφηκε κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης προσγείωσης. Το πρότζεκτ τερματίστηκε το 1948.

• Aerocar (1949)

Ο Αμερικανός εφευρέτης Μόλτον Τέιλορ σχεδίασε το Aerocar το 1949 και κατάφερε να το σηκώσει στον αέρα, όπου και παρέμεινε με ταχύτητα 100 μιλίων την ώρα. Κατασκευάστηκαν τέσσερα και πουλήθηκαν για 25.000 δολάρια έκαστο.

• Boeing Sky Commuter (1989)

Οι μηχανικοί της Boeing είχαν στη διάθεσή τους 6 εκατ. δολάρια για να κατασκευάσουν τρία πρωτότυπα οχήματα, τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν στο έδαφος, στον αέρα και στο νερό. Ολα συνετρίβησαν.Το ένα που παρέμεινε σχετικά ανέπαφο πουλήθηκε το 2008.

• Moller M400 Skycar (1991)

O Πολ Μόλερ πέρασε 50 χρόνια προσπαθώντας να κατασκευάσει ένα ιπτάμενο όχημα. Το Skycar έφτασε πολύ κοντά στην παραγωγή. Σχεδιάστηκε για να φτάνει ταχύτητες 375 μιλίων την ώρα, όμως δεν κατάφερε ποτέ να σηκωθεί παρά ελάχιστα από το έδαφος.

ethnos.gr

ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ