A A A

ΑΡΘΡΑ-ΑΠΟΨΕΙΣ

Του Νικόλαου Κουβή για την εφημερίδα "Τύπος Κηφισιάς".

Στις 13 Οκτωβρίου 1904, πριν απο 112 χρόνια άφησε την τελευταία του πνοή στη Στάτιτσα, ένα σλαβόφωνο χωριό 600 κατοίκων που «διετέλει υπο κομιτατζηδική οργάνωση» ο Παύλος Μελάς. Από κείμενα της Πηνελόπης Δέλτα και του Ίωνα Δραγούμη μάθαμε για τον τρόπο θανάτου του. Όμως υπάρχουν εννέα (9) διαφορετικές εκδοχές που αφορούν τον θάνατο του ηρωικού Μακεδονομάχου. Ας τις δούμε: 

Ανάμεσα στα πολλά βάσανα που πέρασε ο ελληνικός λαός την περίοδο της Κατοχής, το πιο τρομερό ήταν η μεγάλη πείνα, από την οποία ειδικά τον πρώτο χρόνο (1941-1942) πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι. Οι κατακτητές άρπαξαν από τη χώρα ό,τι τους ήταν χρήσιμο για τον πόλεμο που συνέχιζαν με άλλες χώρες (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος): τρόφιμα, πρώτες ύλες από τα εργοστάσια, μεταφορικά μέσα και καύσιμα, χρήματα. Έπεσε μεγάλη φτώχεια γιατί έκλεισαν εργοστάσια και μαγαζιά και ο κόσμος έμεινε χωρίς δουλειά. Επίσης τα λεφτά έχασαν την αξία τους γιατί οι κατακτητές τύπωναν δικά τους σε μεγάλες ποσότητες και ανάγκαζαν τους Έλληνες να τα δέχονται για αληθινά. Μετά από λίγο καιρό, για να αποκτήσει κάποιος οτιδήποτε έπρεπε να το ανταλλάξει με κάτι άλλο γιατί κανείς δε δεχόταν χρήματα.  

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΒΗ 

ιστορικού ερευνητή 

Για να υπάρξει ολοκληρωμένη επανάσταση, τέτοια που να δημιουργεί δίκαιο, κατά τα διεθνώς παραδεκτά, δεν αρκεί το στρατιωτικό γεγονός που την επιβάλλει. Δεν αρκεί, δηλαδή, η στρατιωτική κατάληψη μιας εδαφικής περιοχής ή και πόλης, που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο ή και έδρα της εξέγερσης ενός λαού. Είναι απαραίτητη και η πολιτική διακήρυξη των λόγων που την επέβαλαν και των σκοπών που επιδιώκει. 

Ομιλία της Προέδρου της Διεθνούς Οργάνωσης Βιοπολιτικής, Καθ. Αγνής Βλαβιανού Αρβανίτη, στην Στρογγυλή Τράπεζα της Εταιρείας Ελλήνων Ευεργετών

Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2016

Έμπνευση και εμπιστοσύνη – πυλώνες για την ευεργεσία

Οι ευεργεσίες είναι μια κοινωνική διάσταση απαραίτητη αυτή τη στιγμή. Τη στιγμή που στοχεύουμε να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση μιας νέας προσπάθειας οικοδόμησης της χώρας. Με πολλή χαρά βρίσκομαι σήμερα εδώ και προσπαθώ να βρω μέσα στην ψυχή μου ποιες απαντήσεις θα έδινα κι εγώ σαν άνθρωπος. Ας ψάξουμε λοιπόν, ας αναζητήσουμε διαστάσεις, σκέψεις και δράσεις. 

Βρισκόμαστε 195 χρόνια από εκείνες τις ιστορικές για το έθνος μας ημέρες και ακόμη, δυστυχώς, υπάρχουν φωνές που σκόπιμα, δήθεν στο όνομα της ιστορικής τους έρευνας, προσπαθούν να αμαυρώσουν το «θαύμα» της Επανάστασης του 1821.